این کتاب رو من دبیرستانی که بودم خوندم. استاد شهریاری برای من یه الگو بودند. از این کتاب خیلی خوشم اومد.توضیح داده بودند که یه دانش آموز چه جوری باید ریاضی بخونه؛ دفترچه کار داشته باشه، طوطی وار حفظ نکنه... از خاطرات دوران معلمی و دانش آموزاشون گفته بودند...همیشه تو کتابخونه دنبال کتابای ایشون بودم...خیلی از مساله های سخت رو تو کتاباشون آورده بودند...لحظه های خیلی شیرین و فراموش نشدنی بود که فکر می کنم هیچ وقت دیگه تکرار نمی شه....